این سوالی هست که من زیاد شنیدم . حالا بگذریم از اینکه اصلا پرسیدن این سوال خیلی بی معنی هست . چون سوال و فکر کردن در مورد چیزی که قابل تغییر نیست چه فایده ای داره ؟ حالا بر فرض هم که من بخوام پسر باشم (که نمی خوام) . آیا یه همچین چیزی ممکنه ؟ چرا باید ذهن خودمون رو درگیر چیزهایی کنیم که تغییر ناپذیر هستن .

در همین رابطه ، چند روز پیش رویا از من پرسید : تا حالا پسری رو دیدی که بگه دوست داشتم دختر بودم ؟

گفتم : نه . معمولا این دخترها هستن که می گن ای کاش پسر بودیم.

بعد رویا از احسان هم همین سوال رو کرد . احسان هم در جوابش گفت که نه . چون دختر بودن خیلی دردسر داره .

رویا گفت : منم دوست داشتم پسر بودم .

گفتم : واقعا ؟ خوب مگه چیکار می خوای بکنی که چون دختری نمی تونی انجامش بدی ؟

گفت : مثلا همین الان من گرمم هست و دوست داشتم مثل احسان با یه لباس آستین کوتاه تو خیابون راه می رفتم (ما تو راه برگشت از خونه بابابزرگ بودیم )  . گفتم : پس به خاطر آزادی بیشتر هست ؟

گفت : آره دیگه .

و ...

مطمئنا آدم های زیادی هستن که مثل رویا فکر می کنن . چون خودم خیلی هاشون رو دیدم . اکثرا هم بخاطر همین آزادی بیشتر هست که دوست دارن پسر باشن .

وقتی با رویا داشتیم در این مورد حرف می زدیم ، فکر کردم ببینم زمانی بوده که من دوست داشته باشم پسر باشم ؟ فقط یه مورد به ذهنم اومد . حالا بماند که اون یه مورد چی بود . ولی بیشتر که فکر می کنم می بینم می شه دختر بود و همون کار رو هم انجام داد . منتها خوب دردسر بیشتری داره و مشکل تر هست .

به نظر من خوبی پسر یا دختر بودن هم مثل هر چیز دیگه ای تو این دنیا نسبی هست و هر کدوم دردسرها و مشکلات خودش رو داره . مهم هم نیست دختر باشی یا پسر . مهم اینه که انسان باشی .