چند شب پیش که نشسته بودیم و منتظر شروع شدن سریال "زیر تیغ" بودیم ، به احسان گفتم کاشکی این سریال زودتر تموم بشه . احسان هم تایید کرد . آخه خیلی فضای غمگین و ناامید کننده ای داره . البته اغلب سریالهای ایرانی همین طوری هستن . فضای سرد . غالب بودن رنگ های خاکستری و مشکی تو فضای فیلم . موسیقی غمناک . آدمهای دلسرد . چشمهای پر اشک و ...

من نمی دونم مثلا قراره من چه چیزی از این فیلم یاد بگیرم ؟ اصلا اون همه اشک و زاری و حرفهایی در مورد اینکه فلانی چطور بوده و هست ، جایی برای یاد گرفتن نکته دیگه ای می ذاره ؟ اصلا موضوع فیلم رو در نظر بگیریم . چند درصد ممکن هست یه همچین اتفاقی برای یه آدم بیافته ؟

حالا گذشته از این سریال بقیه سریال ها هم همین طور هستن . تو همه سریال ها جوون ها خیلی زود فریب این و اون رو می خورن . انگار اصلا نمی تونن خودشون تصمیم بگیرن . اگه چند تا جوون بخوان با هم کاری راه بندازن حتما شکست می خورن . یا یکیشون نارو از آب درمیاد . آدم های خوب و مثبت همیشه خیلی ساده و زودباور نشون داده می شن بطوری که همیشه دیگرون ازشون سواستفاده می کنن . مخصوصا تو چند تا سریالی که امسال پخش شد . مثل (اولین شب آرامش ، روشنایی های شهر و ما چند نفر که چند هفته ای هست که داره پخش می شه )

تازه یعنی حالا این سریال ها جز سریال هایی هستن که یه کم به موضوعات جدیدتری پرداختن .

وقتی یه کم توجه می کنم به سریال های خارجی و سریال های خودمون می بینم اصلا قابل مقایسه نیستن . آدم وقتی این سریال ها رو میبینه ، احساس شادی و امید بیشتری می کنه . احساس می کنه یه چیز جدید یاد گرفته . اینقدر رنگ های شاد توشون وجود داره که روح آدم رو شاد می کنه . نمونه بارزش همین سریال "جواهری در قصر" . تو هر قسمت از این سریال آدم می تونه یه نکته جدید یاد بگیره . حالا غیر از اینکه می تونیم با دیدن این سریال درباره بخشی از تاریخ کشور کره چیزهای زیادی یاد بگیرم .

من نمی دونم چه دلیلی داره در حالی که اکثر مردم مشکلات زیادی دارن و از صبح با هزار جور مسئله و مشکل موجه هستن ، شب هم که وقت استراحت هست و می خوان با دیدن تلوزیون یه کمی از اون فشار روانی روزشون کم کنن ، دوباره همون مسائل و مشکلات حتی بدتر از اونها رو توی فیلم ها ببینن . بدون اینکه راه حلی برای اون مشکلات تو اون فیلم ها ذکر بشه .

حالا غیر از اون فضای ناامید کننده ، مشکل دیگه سریال ها و فیلم های ایرانی موضوعات اون ها هست که خیلی پیش پا افتاده و کلیشه ای هستن . همه فیلم ها و سریال ها هم که باید بلااستثنا یه ماجرای عشقی داشته باشن . انگار همه  مسائل و مشکلات جوونهای این مملکت حل شده فقط مونده عشق و عاشقیشون !!!

یه موقع از فیلم های هندی با تمسخر یاد می کردیم . اما من حالا می گم صد رحمت به فیلم هندی . فیلم ها و سریال های ما که زدن رو دست هر چی فیلم هندیه !!!