خیلی دلم می خواست که یه آهنگ روی وبلاگم بذارم ولی به دو دلیل این کار رو نکردم اول اینکه دوست ندارم سرعت بالا آومدن وبلاگم کم بشه و سه ساعت طول بکشه که بیاد بالا ! بعد هم اینکه آپلود کردن یه آهنگ خیلی طول می کشه .

توی آلبوم فاصله آقای اصفهای یه آهنگ هست که با دکلمه شروع می شه . من شعر اون دکلمه رو خیلی دوست دارم . متاسفانه نمی دونم شاعرش کیه . یکی از آهنگ هایی که دلم می خواست بذارم رو وبلاگم همین دکلمه بود . فعلا تصمیم گرفتم شعر اون دکلمه رو اینجا بنویسم . یه جواریی حسب حال من هم هست . شعر اینه :

وقتی تو نیستی نه هست های ما چونان که بایدند ، نه بایدها

مثل همیشه آخر حرفم و حرف آخرم را با بغض می خورم

عمریست لبخندهای لاغر خود را در دل ذخیره می کنم باشد برای روز مبادا

اما در صفحه های تقویم ، روزی به نام روز مبادا نیست

آن روز هرچه باشد ، روزی شبیه دیروز ، روزی شبیه فردا ، روزی درست مثل همین روزهای ماست

اما کسی چه می داند ، شاید امروز نیز روز مبادا باشد

وقتی تو نیستی نه هست های ما چونان که بایدند نه بایدها

هر روز بی تو روز مباداست

آیینه ها در چشم ما چه جاذبه ای دارند

آیینه ها که دعوت دیدارند

دیدارهای کوتاه

از پشت هفت دیوار

دیوارهای صاف

دیوارهای شیشه ای شفاف

دیوارهای تو ، دیوارهای من ، دیوارهای فاصله بسیارند