یاد مرگ اکثر ما آدمها رو ناراحت می کنه یا بهتر بگم می ترسونه . ترس از مرگ هم یه ترس طبیعیه . یه علتش ناشناخته بودن مرگ هست و انسان هم ذاتا از چیزهای ناشناخته وحشت داره . اما یاد مرگ می تونه امیدبخش و دلگرم کننده هم باشه . من که خودم بعضی وقتها به یاد مرگ که می افتم امیدوارم می شم . به نظر من اینکه مرگی و دنیای دیگه ای وجود داره خودش جای شکر داره . واقعا یه لحظه تصور کنیم دنیای دیگه ای وجود نداشت ... چه وحشتناک . آدم حقوق ضایع شده خودش رو کجا می خواست بدست بیاره ؟ البته این حرفهایی که می زنم به این معنی نیست که از مرگ نمی ترسم . منم از مرگ می ترسم . چون نمی شناسمش . چون خیلی کارها باید می کردم و نکردم و خیلی کارها نباید می کردم و کردم . و حتی به این معنی نیست که من آدم ناامیدی هستم و می خوام همه حقوقم رو تو اون دنیا بگیرم و از صبح تا شب هزار بار از خدام می خوام که جونم و بگیره و از این دنیا خلاصم کنه!! نه ، من یاد مرگ رو دوست دارم برای اینکه یادم میندازه هیچ چیز ارزش ناراحت شدن نداره . چون یادم می اندازه هیچ چیز این دنیا ابدی نیست . یادم می اندازه مرگ منو جایی می بره که همه چیز سر جای خودش هست .
.gif)
